W van Weten of niet-weten

WAAROM WILLEN WE ALLEMAAL ZOVEEL WETEN?

Waarom willen we alles begrijpen?

Er wordt een hoop geanalyseerd, tot in details en toch komt men er niet aan uit, want niets staat vast, alles veranderd. Men zoekt een bevestiging, een verklaring. Maar of dat het juiste is en hetgeen wat je echt zoekt? Ik vraag het me af.

Ikzelf was ook op zoek naar antwoorden. Antwoorden die ik nodig had om een beslissing te nemen, om een keuze te maken. Maar de antwoorden die ik kreeg, waren niet de bevestiging die ik zocht. Zocht ik wel een bevestiging, wilde ik wel een antwoord of zocht ik een reden om iets wel of niet te doen? Een mooie spiegeling in een heftig proces.

De houvast die we zoeken

Ik zie het ook om me heen, die houvast die mensen zoeken, de beslissingen die ze moeten nemen. Waar doe je goed aan en wat maakt een keuze een goede keuze of slechte keuze? We zetten onszelf zo vast in het willen weten, dat er geen ruimte meer is om zelf te kunnen voelen en ervaren, om te ontdekken, om te groeien. Diep van binnen weet je eigenlijk het antwoord al, maar heb je nog geen zicht op wat voor je ligt.

Vragen en antwoorden

Het analyseren oftewel proberen te begrijpen van een probleem, situatie of vraagstuk door het grondig te onderzoeken en te ontleden, roept veelal meer vragen op dan antwoorden. Er wordt vaak van alles bijgehaald wat op dat moment helemaal niet van toepassing is. Het is je Ego die antwoorden wilt, zoekt, eist, nodig heeft. De ziel, je onbewuste heeft genoeg aan een gevoel. Het is iets wat je niet kunt uitleggen, het is iets wat je weet. Maar twijfel je en/of ben je bang, dan neemt je ego het van je over. Het is soms ook moeilijk bij je gevoel te blijven, hierop te vertrouwen, omdat wij als mens hebben geleerd te vertrouwen op de wetenschap. Maar ook de wetenschap is niet zeker, staat niet vast, is in ontwikkeling. Alles wat nu tastbaar is, is ontstaan uit het ontastbare. Het is begonnen bij een idee, een wens of een behoefte en ontstaan tot iets wat voor velen nu onmisbaar is.

En begrijp me niet verkeerd, zeker is het in sommige situaties nodig dat je bepaalde zaken van tevoren weet, uitpluist, analyseert, bijvoorbeeld met betrekking tot je eigen veiligheid of die van anderen. En zeker is het weleens handig dat je dingen bij voorhand weet, maar soms is het beter het niet te weten en te vertrouwen. Niet-Weten is ook een vorm van Weten.

Waar is het echte Weten gebleven?

En waarom willen we zo graag uitleggen aan anderen waarom we iets wel of niet doen. We timmeren alles dicht. Hoe meer redenen je hebt, hoe minder je eigenlijk weet en hoe minder ruimte je jezelf geeft in je eigen ontwikkeling. Waar is het echte Weten gebleven? Je eigen gevoel en kennis over je eigen lichaam en geest, je eigen behoeftes en kunde? Hoe vaak is iets niet gebaseerd op: dat heb ik gelezen, dat heb ik gehoord, zo heeft het altijd gewerkt, het hoort zo te zijn, anderen doen het ook zo. Hoeveel hebben we wel niet aangenomen en zelf niet ervaren. Alles staat zo vast, wordt zo bepaald, alles is voor handen, zodat we niet meer voor onszelf hoeven te denken, laat staan voelen. Ik word daar erg verdrietig van. Iedereen heeft een eigen vorm van waarheid, een eigen behoefte en een eigen proces. Laat dat zo blijven.