In mijn praktijk kom ik steeds meer mensen tegen die veel “last en stress” ervaren van bepaalde verbindingen en patronen in hun familie. Ze willen zich vrijmaken van hun familie. Met je familie ben je en blijf je echter altijd verbonden en dat is op een bepaald niveau ook nodig. Maar dat betekent niet dat alles binnen een gezin in harmonie hoeft te zijn. Juist binnen je eigen familie bevinden zich de zwaarste levenslessen.

Levensenergie

Er zijn verschillende niveaus, lagen en verbindingen binnen een familie waarmee je kan werken. In mijn praktijk kijk ik meer naar de levensenergie in het systeem en of je hiermee verbonden bent. Dat gaat verder dan het gezin waarin je opgegroeid bent, verder dan de opa’s en oma’s die je kent of hebt gekend. Het is prachtig om te zien, te voelen en te ervaren wat er gebeurt als iemand zijn juiste plek weer inneemt.

De stroom van het leven

Bert Hellinger beschreef het als volgt: “Als een kind alleen naar zijn ouders kijkt op een manier zoals een kind dat doet, dan voelt hij zich zwak. Wat ook de eisen zijn die vanuit de ouders aan het kind worden gesteld, het voelt zich volledig aan hen overgeleverd. Bij de ouders is dat omgekeerd. Als die alleen zichzelf zien en dan naar het kind kijken voelen ze zich ook zwak en klein. Als het kind achter zijn ouders zijn grootouders ziet, zijn overgrootouders, zijn betovergrootouders en verder terug naar waar het leven van veraf hier naartoe vloeit, dan ziet het dat de ouders deel uitmaken van iets groots. Wat ook van de ouders komt, het kind kan het nemen. Dit omdat het kind het niet alleen van de ouders neemt maar van ver weg waar het vandaan komt. Hoe de ouders zijn speelt dan überhaupt geen rol meer. Dat wat door de ouders heen stroomt is altijd helder, zuiver, groots en volmaakt. Als de ouders achter zich kijken en zien waar het leven vandaan komt, van hoever weg het komt, als ze zien hoe ze opgenomen zijn in deze stroom, dan voelen ze zich ten opzichte van de kinderen sterk. Niet in de zin van dat ze iets moeten of willen doen. Maar ze voelen, dat als ze deel uitmaken van deze stroom, het kind dan makkelijker kan nemen van de ouders. Omdat hij voelt dat hij zelf ook deel uitmaakt van deze stroom.”

Opvoeding

Als kind word je grootgebracht binnen de kaders van je ouders: Je word opgevoed volgens hun overtuigingen, normen en waarden. Deze hebben ze weer gekregen van hun ouders. En ik geloof dat alles is doorgegeven vanuit goede intenties. Elk kind kiest zijn ouders uit op basis van kwaliteiten en eigenschappen die ze nodig hebben in hun eigen leven, om hun taak te volbrengen. Maar elk kind komt ook zijn ouders iets leren, iets nieuws, om verder te kunnen gaan in het leven, in hun ontwikkeling. Het leven staat namelijk niet stil, het ontwikkelt zich continue. Het zijn niet altijd de kinderen die opgevoed moeten worden, het zijn de ouders die een bijscholing krijgen.

Universele taal

De tijd gaat ontzettend snel, de ontwikkelingen zijn niet bij te houden. Iedere generatie heeft zijn hoogte- en dieptepunten. De kinderen van nu zijn gevoelig en erg wijs. Ze laten ons zien dat er veel meer is dan wat we leren uit boeken. Dat er meer is dan de materialistische wereld waarin we leven. Dat waarheid niet te definiëren is. We leren nu dat gevoel een universele taal is. Wat een verschil met vroeger!

Pionier in het gezin

Vroeger werd er niet gesproken over gevoel of emoties. Daar werd niet naar geluisterd, daar was geen ruimte voor. Hoe moeilijk is het dan ook om als kind op te groeien in een generatie waarin er geen aandacht was voor gevoelens en alleen maar gekeken werd naar de buitenwereld. Zo heeft iedere familielijn zijn pionier: een kind dat geboren wordt in een gezin waarin de ouders van dit kind mogen leren dat gevoel en emoties bijzonder waardevol zijn. En wie weet ben jij wel die pionier….