Het is net alsof je een figurant bent in een slechte film, waarvan je het script niet kent of steeds wordt aangepast. Zo onwerkelijk en toch zo reëel.

Ik heb dat gevoel al eens eerder gehad. Mijn man en ik waren uiteten met vrienden. Heel gezellig en we hadden eindelijk de tijd om eens bij te kletsen. We zaten zo in onze verhalen dat we niet eens in de gaten hadden dat er niet meer om drinken werd gevraagd, dat er geen serveersters meer rondliepen, dat het eigenlijk muisstil was in het restaurant. En dan staat er ineens een serveerster aan je tafel en maakt verward, onrustig en lichtelijk nog in paniek haar excuses. Ze vertelde ons dat het restaurant net was overvallen en dat we nu niet weg mochten gaan en dat we moesten wachten op goedkeuring van de recherche. Ik weet nog precies hoe ik me toen voelde, alles was heel onwerkelijk. Tijdens ons gezellige bijkletsen vond, op nog geen 5 meter afstand, een overval plaats! Wij hebben hier niks van gemerkt, totaal niks! Heel onwerkelijk. Alsof je er gewoon niet was. Eerst dachten we nog dat het een grap was, maar gezien de ernst en gedrag van de serveerster was ons duidelijk dat dit zeker niet het geval was. Politie liep rond, vragen werden gesteld. En toen we eindelijk weg mochten en naar buiten liepen werden we opgewacht door journalisten. We konden niks vertellen, we wisten niet wat er was gebeurd. Net alsof je als figurant in een film zat, zonder het script te kennen.

En dat gevoel, dat is er nu weer. Ben je aan de ene maatregel “gewend”, komt de volgende om de hoek kijken. Als moeder probeer ik mijn kinderen rust en geborgenheid in deze hectische periode te geven. Ik probeer vragen zo goed mogelijk te beantwoorden, maar heb zeker niet voor alle vragen een antwoord. Hoelang het nog gaat duren, wat de scholen straks zullen gaan doen, hoe het nu verder moet. Het leven staat even stil, we moeten doen met wat we weten en wat we kunnen doen. We proberen ons te richten op de mooie dingen, op wat het virus ook brengt aan mogelijkheden. De jongste volgt nu thuis online les. Het gaat goed, hij is er nu aan gewend, maar mist wel de contacten. Eerst stopte de voetbal ermee, daarna school. Ondanks dat de jeugd van tegenwoordig veel en/of alleen maar online contact met elkaar hebben, wordt het fysieke contact nu echt gemist. Mijn oudste zit in haar examenjaar. De schoolexamens zijn deze week weer gestart. Het voelt raar en onwennig: geen school en toch wel naar school. Als 17 jarige heeft ze haar eigen zorgen. Zorgen om het centrale examen, het schoolgala, haar 18^e verjaardag in april. Allemaal onzekerheden, waar ik geen antwoord op heb. Gisteren werden de maatregelen vanuit de overheid aangescherpt opgeschort naar 1 juni. Dat betekent dat we haar 18^e verjaardag nu niet uitbundig kunnen vieren. Vanmiddag kregen we te horen dat de centrale examens niet doorgaan en dat er nu gekeken wordt naar de huidige cijfers en schoolexamens van deze week. Dat betekent geen examens en geen examenfeest. Voor een bijna 18 jarige is dit best pittig en komt dat anders binnen dan bij een volwassenen. Dit zou haar jaar worden, maar nu wordt alles anders. En natuurlijk zijn wij en is zij heel reëel. Feestjes kunnen uitgesteld worden. Gezondheid gaat voor, ze weet waarom de maatregelen nu zo zijn. Maar je kunt niet zomaar je gevoel veranderen. Acceptatie dat de situatie zo is, is er. Maar de beleving, het ervaren, het uitkijken naar, dat moment is nu weg. Het is alsof je in een slechte film zit, waarvan je het script niet kent of continue aangepast wordt.

We hebben geen controle over de situatie, maar wel invloed op je eigen deelname hierin en hoe je hiermee omgaat. Controle hebben we eigenlijk nooit, het is de invloed die we hebben op onze eigen kunnen, weten en handelen. Er zijn altijd externe factoren aanwezig waar je geen controle over hebt. Een mooi voorbeeld: Als je met je auto op de snelweg rijdt, heb je invloed op jouw eigen rijgedrag. Houd jij je aan de snelheid, blijf je links rijden of ga je terug naar de rechterbaan, houd je genoeg afstand, etc. Maar invloed op je mede automobilisten heb je niet. Je kunt alleen hopen dat zij zich ook gedragen en de regels volgen. Zo nu ook met dit virus. Zorg ervoor dat jij het goed doet en je aan de regels houdt, controle op wat anderen doen heb je niet. Laat jouw gevoel van geluk en rust hier niet vanaf hangen. Blijf rustig, verstandig en vertrouw op je gevoel. Doe wat goed voelt voor jou. Voelt het niet goed om ergens naar toe te gaan, doe het dan niet. Voelt het juist wel goed om iemand op te zoeken, doe het dan en denk in mogelijkheden. Er zijn meer mogelijkheden dan je denkt of gewend bent. Wees creatief. Alles heeft twee kanten, het is maar net hoe je het bekijkt en wat je toelaat in je gedachten.

 

Liefs Ellen