“We are born wise, we are born complete.”
Er zijn van die zinnen die iets in je raken, niet omdat ze nieuw zijn, maar omdat ze iets ouds in je herinneren. Een deur die gesloten was, gaat weer open.
We worden geboren met een innerlijk weten, een natuurlijke heelheid. Er is niets dat we hoeven worden — we zijn er al. Volledig. Aanwezig. Genoeg.
Maar ergens onderweg raken we die oorspronkelijke staat kwijt. Niet omdat we falen, maar omdat we worden gevormd. Door verwachtingen. Door opvoeding. Door ervaringen. We leren om ons aan te passen, in te houden, te voldoen. En in dat proces raken we iets essentieels kwijt: het vertrouwen in ons eigen ‘zijn’.
We gaan geloven dat we pas waardevol zijn als we iets dóén. Dat we pas rust verdienen als alles af is. Dat we eerst beter, sterker of bewuster moeten worden, voordat we mogen ontspannen in wie we zijn.
Maar dat is een vergissing.
Zelfliefde is geen doel, maar een herinnering
In een wereld die draait op vergelijken en presteren, klinkt zelfliefde soms als een luxe. Iets voor later. Iets voor als alles klopt. Maar in essentie is zelfliefde geen bestemming — het is een terugkeer. Een her-innering: opnieuw in verbinding komen met wat er altijd al in je aanwezig was.
Zelfliefde betekent niet dat je jezelf altijd leuk vindt, of dat je alles aan jezelf perfect accepteert. Het betekent dat je leert aanwezig blijven bij jezelf. Ook als het wringt. Ook als je worstelt.
Zelfliefde is durven blijven, waar je eerder zou vluchten.
Kijken, waar je eerder wegkeek.
Zacht blijven, waar je gewend bent om streng te zijn.
Innerlijke rust ontstaat niet door controle
We zoeken rust vaak in de omstandigheden: als mijn huis op orde is, als mijn hoofd stil is, als de ander mij begrijpt. Maar rust die afhankelijk is van iets buiten je, is nooit echt stabiel.
Ware rust ontstaat niet door alles in de hand te hebben, maar door jezelf toe te staan om te zijn waar je bent.
Niet alles hoeft opgelost. Niet alles hoeft helder.
Soms vraagt bewustwording juist om ruimte: om niet te weten, om te voelen, om stil te worden.
Het paradoxale is: hoe meer je probeert te controleren, hoe meer je verwijderd raakt van rust.
Maar wanneer je durft te zakken in het moment — met alles wat er is — begint er iets te ontspannen.
Niet omdat het leven perfect is, maar omdat jij jezelf niet langer tegenhoudt.
Bewustzijnsontwikkeling is een beweging naar binnen
Veel mensen zoeken verdieping, betekenis, richting. Dat is een natuurlijk verlangen. Maar het is geen reis omhoog — het is een beweging naar binnen.
Bewustwording gaat over het afpellen van lagen:
- Van oude overtuigingen
- Van opgelegde waarheden
- Van innerlijke verhalen die niet meer kloppen
Het vraagt niet dat je iemand anders wordt.
Het vraagt dat je steeds eerlijker wordt over wat waar is voor jóu.
Dat je leert luisteren naar je lichaam, je intuïtie, je innerlijke stilte.
Het vraagt tijd, zachtheid, aandacht. Maar vooral: vertraging.
Want pas als we vertragen, kunnen we weer horen wat al die tijd al in ons aanwezig was.
Je bent niet hier om jezelf te bewijzen
Je hoeft geen ‘hoger’ bewustzijn te bereiken om verbonden te zijn met het leven.
Je hoeft niets te verdienen om van waarde te zijn.
Wie je werkelijk bent, is niet iets wat je moet vinden — het is iets wat je steeds weer mag herinneren.
Die wijsheid in jou, die heelheid, die zachtheid — die is er nog steeds.
Onder de ruis. Onder de rennen. Onder de overtuigingen.
En elke keer dat je stil wordt… elke keer dat je ademt en naar binnen keert…
maak je weer contact.
We zijn geboren als heel.
We zijn geboren als wijs.
Dat is nooit verdwenen.
We hoeven het ons alleen opnieuw te herinneren.