En die dag kwam nu ook bij mij langs.

Het ging even niet meer, ik had geen fut meer in mijn lijf en nergens geen zin in. Het was alsof mijn hoofd op ontploffen stond, ik kon geen geluid of licht verdragen. Mijn buik wilde geen eten om te verwerken en liet dat de hele dag merken. Het leek wel migraine, maar dan anders. Ik voelde de schaduwkant groter en groter worden. Angst en onzekerheid lagen op de loer. Deze keer had ik moeite om het toe te laten. Ik kon het niet gebruiken, niet nu, maar ja…wanneer wel? Ik stond letterlijk even stil.

Ik besloot het maar te laten gebeuren. Het voelde niet goed om in het licht te blijven, om hulp te vragen, ik kon er niet bij, ze waren niet daar. Dus besloot ik het donker te omarmen. Als een schaduw kwam het over mij heen. En net als Alice in Wonderland, viel ik in een diep donker gat. Ik liet me vallen en het voelde goed. De donkerte voelde op dat moment zacht en warm, veilig en vertrouwd. Geen scherpe randen, geen gekke dingen, alleen donkerte. Toen kwam ik op de bodem. Het was als een grot. Er scheen van ver boven licht de grot binnen. Dit licht gaf mij het beetje zicht wat ik nodig had. De grot was ruim, de aarde zacht. Er was water, als van een ondergronds meer. En aan de waterkant ging ik zitten. Het voelde daar zo fijn, zo vertrouwd, zo geborgen. Ik hoefde niet naar het licht, daarboven ging alles toch wel door. Het was juist fijn, zo diep onder de grond. En juist daar diep beneden vond ik weer de connectie met boven. Met mijn gidsen, met mijn voorouders. Een gevoel wat ik niet kan omschrijven.

Ik viel in slaap en de volgende morgen werd ik wakker en stond ik op met een warm gevoel vanbinnen, met vertrouwen en omringd met onvoorwaardelijke liefde.

Ook al is het donker en ben je bang. In deze donkere periode is er ook licht, een plek van vertrouwen en rust. Een plek van onvoorwaardelijke liefde. Je mag best bang zijn, dat is oké, je hoeft er niet tegen te vechten, het wilt jou juist helpen, het wilt er gewoon weg zijn. Ook het donkerte heeft zijn kracht en zijn liefde. Datgene wat je nodig hebt ligt niet altijd daar waar je het normaal gesproken vindt, het verstopt zich soms in andere hoeken, waar het wacht totdat je het vindt.