Mens-zijn is vaak moeilijk voor ons. We zouden graag anders willen zijn. We zouden onszelf graag beter begrijpen. Minder verwarring voelen. Ergens willen zijn en tegelijk ervandaan willen gaan. Het niet weten, het alles zijn.
We veroordelen onszelf, de ander. Vergelijken onszelf met de ander. We willen goed doen, geen fouten maken. We willen anders zijn dan diegene die we niet willen zijn. We willen zoveel dat het niet haalbaar is.
We zoeken bevestiging, willen gezien en gehoord worden. We willen er zijn. Het is een constatering, geen probleemstelling, geen oplossing.
Mens-zijn is moeilijk, want wat is nu eigenlijk mens-zijn? Liefde en angst, verdriet en blijdschap. Het maakt je mens, geen robot. Niemand is hetzelfde, iedereen is anders. Iedereen is uniek. Dat is juist het mooie van mens-zijn. Je bent geen kopie.
Mens-zijn is niet anders dan jezelf zijn. En jezelf zijn is Acceptatie. Niet vechten of vluchten. Niet overtuigen of verdedigen. Gewoon er-zijn, dat is mens-zijn. Er bestaat geen prototype mens. Wat is goed, wat is fout? Wat is mooi en wat is lelijk? Wat is de waarheid en wat is gelogen?
Mens-zijn, het mooiste wat er is. Alles is mogelijk, niks staat vast. Vertrouw op je intuïtie, wees niet perfect, laat los wat anderen van je denken of wat zou moeten. Want als we dat kunnen, dan hoeven we ook die verlichting niet meer zo nodig willen bereiken.
Het enige wat je hoeft te doen is jezelf zijn. Dan ben je mens genoeg.
Liefs Ellen